Ο Σεπτέμβρης είναι δίπλα. Η πόλη έχει σχεδόν γεμίζει. Ανεμιστήρας, παγωμένος καφές και χαμηλή μουσική. Άρωμα κεριού και σκόρπιες σκέψεις. Βράδια στη βεράντα. Ξεκούραση στο σπίτι. Ανοίγεις φώτα. Κλείνεις ανεμιστήρα. Ανοίγεις air condition. Κλείνεις μουσική. Ανοίγεις μάτια και κλείνεις ψυγείο.
Τα παγωτά δροσίζουν το στρες που έχει αρχίσει να σκάει από το πουθενά.
Στο μεταξύ, το τζουκ μποξ των αγαπημένων σου σκέψεων παίζει τρυφεράδα. Το άρωμα του αντηλιακού είναι ολούθε. Τα σεντόνια σου μοσχομυρίζουν καρύδα. Το αντηλιακό σου έχεις σχεδόν τελειώσει. Τελειώνει βλέπεις κι ο Αύγουστος. Παρατήρησε το σώμα πώς τινάζεται σ’ ένα τέτοιο φινάλε. Ο λαιμός είναι γυμνός και το χαμόγελο ξεδιάντροπα τρυπώνει στις μικρές στιγμές σου δίπλα στη θάλασσα. Η εθιστική σου ειλικρίνεια πρωταγωνιστεί ακόμη, σα να θέλει να υπερασπιστεί τον ελεύθερο χρόνο του τίποτα.
Να σου ευχηθώ να βρεις τον εαυτό σου, μέσα στις τελευταίες μέρες και ώρες του Αυγούστου. Να κρατήσεις το καλοκαίρι ΟΛΟ μέσα σου.
Λένε ότι το αλάτι της θάλασσας επουλώνει τις πληγές του χειμώνα. Μακάρι να έχεις φορτωθεί τόσο πάνω σου, που να σου φτάνει και να σου περισσεύει…
πι.ες: Δύσκολη ιστορία το ξεβόλεμα. Eκεί που έχεις μάθει να χειρίζεσαι τις απλές αναπνοές σου πρέπει να βουτάς ξανά με δύναμη και μία μόνο ανάσα στο βυθό της καθημερινότητας. Αν όλο αυτό ήταν προϊόν περιποίησης, θα ήταν κάποιο σέρουμ επανόρθωσης. Ιδανικό για βραδινή φροντίδα, προκειμένου να αντιμετωπίσει πανάδες και σημάδια του καλοκαιριού.
Η κεντρική φωτογραφία είναι ένα σχέδιο μιας ενδιαφέρουσας καλλιτέχνιδας. Θα τη βρεις στο instagram ως lia_quax. Κάθε Σάββατο δίνει μια εικόνα εδώ, που συνοδεύει ένα από τα πιο αλλιώς κι αλλιώτικα ποσταρίσματα, που είναι υλικό για μια ιδιαίτερη φροντίδα, που ταιριάζει σε κάθε στιγμή.
Η ομορφιά είναι συναίσθημα
