Θέλω να σου μιλήσω για μία από τις κολλητές μου φίλες. Απ’ αυτές που χάνεις το μέτρημα στα χρόνια που τη γνωρίζεις, αλλά δεν χάνεις ποτέ το κουράγιο σου όταν ξέρεις ότι είναι τριγύρω.
Είχα καιρό να τη δω. Και την είδα ακόμη μια φορά με πυτζάμες, καθισμένη μπροστά από εκατοντάδες θέματα, που είχαμε τοποθετήσει σκόρπια στο τραπέζι του καθιστικού.
Η στιγμή διακόπηκε από ένα τηλέφωνο. Και να που σκέφτομαι ότι πάντα κάτι διακόπτει μια ωραία στιγμή. Βούτηξα λοιπόν το μπισκότο βανίλιας στον καφέ, όταν την είδα να έρχεται από τη βεράντα με τον τεράστιο γάτο της. «Κάτσε να σε βγάλω μια φωτογραφία. Είσαι τέλεια», της λέω.
Κι ο γάτος βρίσκεται φάτσα κάρτα στο κάδρο μου. «Άσε με να ρουφήξω μια στάλια ξεγνοιασιάς, ντε», της φωνάζω. «Άσε φίλη, μόλις ξύπνησα», μου γυρνάει με στόμφο κι αυτό ήταν μια σπρωξιά στον καναπέ. Και βούλιαξα εκεί μαζί με σκέψεις για το ότι δεν επιτρέπει σε μένα (που την ξέρω τόσο) να αποτυπώσω μια μόνο στιγμή χωρίς μακιγιάζ. Και τότε σκέφτηκα ότι μεγαλώνοντας αλλάζεις!…
ΥΓ1: Eδώ, η φίλη μου κάνει ησυχία. Είμαι σίγουρη ότι προσπαθεί να ακούσει τις σκέψεις μου που κάνουν εξουθενωτικό θόρυβο. Σαν να ακούγονται τα ταπ-ταπ από τις αμήχανες λέξεις που δεν φτιάχνουν καν πρόταση.
Και ξαφνικά και οι 2 μαζί παρατηρούμε το γάτο, που γλείφεται πάνω σε μια στοίβα άπλυτα. Και η φίλη μου πετάγεται από τη θέση της και τρέχει στην κουζίνα, εκεί που ένα μάτι καίει και όπως καίει κι εκείνη να μάθει τι σκέφτηκα πριν λίγο, προσπαθεί να τελειώσει μια απλή συνταγή σάλτσας για μακαρόνια.
Προσπάθεια. Δες την λέξη καλά. Κρύβει αδυναμία. Δεν έχει μέσα την αίσθηση της χαράς. Και χάνει από λάμψη.
«Και γιατί να προσπαθείς να αρέσεις»; της πετάω τη φράση από μακριά ελπίζοντας να καταφέρει να δείξει ευλυγισία και να την πιάσει στον αέρα!…
Και λάμπει ξαφνικά φωνάζοντας: «Γιατί είναι ωραίο να αρέσεις στον εαυτό σου!»…
ΥΓ2: Οι φωνές σου ανήκουν. Είναι τα απομεινάρια μιας δύσκολης εποχής που σε θέλει τέλεια. Κάθε είδους αμφισβήτηση στοιχειώνει τα θέλω σου και κάνει ό,τι αυθόρμητο να σωπαίνει. Μην ενοχλείσαι. Δείξε πόσο φυσικά λάμπεις με τις μικρές στιγμές που ξεγλιστράνε από τα χέρια σου. Και βγάλε τα χέρια από το πρόσωπο. Δοκίμασε να κάνεις παιχνίδι με το hashtag #ΜyBeautifulSelf. Και δοκίμασε να βάλεις το χέρι σου στη βροχή από συναισθήματα με αγαπημένα σου πρόσωπα. Και μύρισε ελεύθερα το χώμα. Νιώσε την ξεγνοιασιά όπου κι αν είσαι (κι όπως), χωρίς πολλά.
*ευχαριστούμε Dove που μας θυμίζεις τόσα κι άλλα τόσα ωραία!
Εις το επανιδείν
Εσωτερική ομορφιά κρύβουμε σχεδόν όλοι οι ανθρωποι μέσα μας…. Συνήθως νιώθουμε καπως…… το ξέρω απο πρώτο χέρι εδώ και πολλά χρόνια…. για διαφορους λόγους…! ‘οσο όμως και αν αισθανόμαστε κάπως, την ομορφιά μας την βγάζουν οι άνρωποι που έχουμε κοντά μας. και εκεί όχι απλά όμορφη… νιώθω θεά!
Εφακη ο γατος μου πιστευει οτι ειναι ομορφος και το δειχνει…
για μενα παρολο εσυ με λες ομορφη, εχω τις αμφιβολιες μου…
Σε φιλω κοριτσακι.
πόσο όμορφη περιγραφή και χρειάζεται συχνά τελικά μια τέτοια ομορφιά για να θυμάμαι να με δω με άλλο μάτι ..ίσως όχι απόψε που έχει σύννεφα τριγύρω , μα θα το θυμάμαι το πρωί πρι καν ανοίξω τα μάτια και θα είναι μια όμορφη μέρα γιατί θα είμαι όμορφη και εγώ…ευχαριστώ για άλλη μια φορά που είσαι τριγύρω!!!!!!
Εφάκι (το ι με γιώτα!!!), ρώτησες πότε αισθάνομαι όμορφη. Αισθάνομαι όμορφη και όταν περνάω όμορφες μέρες στη ζωή μου. Μία από αυτές τις μέρες ήταν και η σημερνή.
Σε ευχαριστώ πολύ.