Από πάντα πίστευα ότι η τύχη κάνει παρέα με τους χαμογελαστούς ανθρώπους. Αυτούς που το χαμόγελο δεν τη σκαπουλάρει στα πολύπλοκα, αλλά γίνεται νευρικό γέλιο στα δύσκολα. Κι από πάντα βλέπω την τύχη να στριφογυρνάει στα δύσκολα της εποχής, αρκεί να την κερνάς αισιοδοξία κι ενθουσιασμό για το τίποτα.
Κι αναφέρομαι σ’ αυτά τα απλά που συμβαίνουν και δείχνουν τύχη. Και νομίζω ότι οφείλεις να σκας τεράστιο χαμόγελο γι’ αυτή σου την ευλογία. Κι είναι τύχη να βρίσκεις πάρκινγκ στο λεπτό, να μην περιμένεις ποτέ στην ουρά του σούπερ μάρκετ, να έχεις πάντα κρυμμένο ένα 10ευρω σε κάποια τσέπη (όταν φτάνει το τέλος του μήνα) κι ενώ όλοι γκρινιάζουν για τα λίγα που έχουν, εσύ να τ’ απολαμβάνεις (πολύ)…
To νου σου, γιατί είναι τεράστια τύχη να βρίσκεις τις άκρες σου και να περνάς από τα στραβά κι ανάποδα με χαμόγελο. Εντάξει δεν λέει κανείς ότι δε θα φέρεις πληγές, που ίσως δεν κλείσουν ποτέ(!), αλλά πάντα θα υπάρχει αυτό το αίσθημα ικανοποίησης ότι τα κατάφερες να πας παρακάτω…
Κι είναι τύχη να σε εκτιμάς για τα όσα σου προσφέρεις (με τη δουλειά σου).
Κι είναι σπουδαία τύχη να μπορείς να γελάς με ανακούφιση σε μια ζεστή κι αγαπησιάρικη αγκαλιά για όσες φάρσες ή απογοητεύσεις σου δίνει η ζωή.
Η τύχη (σου) έχει την πιο συναρπαστική εσάνς και σε παρακινεί να κάνεις πράγματα, Να τ’ αλλάξεις. Να τα γεμίσεις με αλλιώτικο χρώμα. Καιρός να δεις, αλλά και να βρεις την τύχη σου…
ΥΓ1: «Η απόσταση ανάμεσα στην τύχη και στη γκαντεμιά θα μεγαλώνει, αν αποφασίσεις να κάνεις χώρο στην τύχη να κινηθεί γύρω σου», μου έλεγε ο μπαμπάς μου στα 16 μου, μετά από ένα αγώνα δρόμου που είχα κι έχασα (από ατυχία) το κύπελλο και την πρώτη θέση. Σήμερα, θυμάμαι τη στιγμή, τα λόγια του και την αίσθηση που μ’ άφησε η συμβουλή του.
ΥΓ2: Με την τύχη, κάτι χάνεις και κάτι κερδίζεις. Καιρός να κερδίσουμε ο ένας τον άλλον. Με λίγη τύχη κι αυτό…
χαμόγελο 🙂
