Έχω καταλήξει προ πολλού. Μια χαμογελάρα μπορεί να σου ανοίξει δρόμους να εκφραστείς αλλιώτικα, να χωθείς σε αγκαλιές που δεν χωρούσες και να αράξεις για πάντα εκεί (ή για πάρα πολύ).
Ναι, οι τελευταίοι μήνες περιέχουν μπόλικη τρέλα, άπειρη αυθάδεια, αδιανόητη νευρικότητα, αυθόρμητο θυμό, σούπερ αμηχανία, υπερβολικές παρεξηγήσεις, κριτικές χωρίς κανέναν λόγο και κυρίως σκυθρωπές φάτσες.
Όλα αυτά τα παραπάνω, παρακάτω, αριστερά και δεξιά, που σκάνε σαν ιός στην καθημερινότητά σου, αντιμετωπίζονται μόνο με χαμογελάρες. Το δοκιμάζω και πιάνει.
Έτσι στα καλά καθούμενα, δοκίμασε κι εσύ να χαμογελάσεις σε εκείνους που τραβούν το πρόσωπό τους ψηλά και κορδώνονται (χωρίς καμία λογική), παριστάνοντας τον εαυτό τους σπουδαίο (συνήθως με ψεύδη για να τα λέμε κι όλα).
Ο μπαμπάς μου (που είχε κάποια σοφία) μου’ λεγε από πάντα ότι “οι αλαζόνες, φαντασμένοι και ξιπασμένοι αυτού του κόσμου, σε περιόδους κρίσης γίνονται αναγνωρίσιμοι. Εσύ, συνέχισε να τους χαμογελάς και θα απομακρυνθούν με ελαφριά πηδηματάκια από τα πόδια σου”…
Καμία υπερβολική αυταρέσκεια δεν χωράει σ’ έναν κόσμο που προσπαθεί να διατηρήσει την ψυχραιμία, αισιοδοξία και γλυκιά ματιά του. Μόνο με χαμογελάρες μπορείς να ανακουφίσεις το μίσος, να κερδίσεις τη μάχη για επιβίωση και μόνο με τέτοιες μπορεί και να καταφέρεις να στρογγυλέψεις τις γωνίες των σκληρών ανθρώπων, που γουστάρουν να κόβουν μ’ αυτές ό,τι βρεθεί μπροστά τους…
Όλα τα παράξενα και πολύπλοκα αυτής της κρίσης σίγουρα αντιμετωπίζονται ή διαχειρίζονται καλύτερα με χαμογελάρες. Βάλε στην άκρη συναισθήματα αδικίας, απόφυγε συμπλέγματα, φίλτραρε την κρίση σου, απόκτησε νέες συνήθειες τρυφεράδας και επίτρεψε σε φίλους και γνωστούς να σου πουν και μία κουβέντα παραπάνω. Κι αν αυτή δεν σ’ αρέσει και πολύ, δώσε χαμογελάρα στον εγωισμό σου.
υγ: Ο Σαίξπηρ είχε πει: “Ό,τι θέλεις θα το πάρεις ευκολότερα με το χαμόγελο παρά με το σπαθί σου”. Κάτι θα ήξερε…
φιλί με χαμόγελο 🙂
