Η εποχή είναι θυελλώδης. Νέα χρονιά. Φρέσκιες προσδοκίες. Ολοκαίνουργιες επιθυμίες. Κι οι στόχοι σε κόντρα με τα όνειρα. Μοναξιά. Συντροφικότητα. Αθωότητα. Πονηριά. Αγάπη. Πάθος. Φόβος. Απόγνωση. Βροχή οι λέξεις, τα συναισθήματα κι οι αισθήσεις. Πλημμύρα από ψευδαισθήσεις και θέλω. Τα μπορώ σκοντάφτουν σε χαντάκια. Η ευτυχία δεν είναι δεδομένη. Το ξέρεις. Και ξέρεις πώς να προφυλάξεις τις ελπίδες σου από τα καιρικά φαινόμενα. Κοιτάς μέσα από φωτισμένα παράθυρα. Η ζεστασιά των σπιτιών είναι το κάτι άλλο. Η εμπιστοσύνη ερωτοτροπεί με το θυμό. Η σιωπή κρατάει το χέρι στον φόβο. Η ελπίδα κερνάει καφέ τη θλίψη. Αναμείξεις. Συναισθήματα κι άνθρωποι μπλέκονται σε κουβάρια. Το βλέπεις καθαρά. Χιονίζει ιδέες. Ο άνεμος παίρνει μακριά το παλιό. Προχώρα. Ντύσου καλά. Άφησε το χιόνι να χαϊδέψει το πρόσωπό σου. Επίτρεψε στο κρύο να αγγίξει την ψυχή σου. Μετά μπες στο ζεστό σπίτι σου και νιώσε τη γαλήνη του είμαι καλά χωρίς πολλά. Τα ακραία καιρικά φαινόμενα σε οδηγούν εκεί που νιώθεις ασφαλής.
πι.ες: Αν όλο αυτό ήταν προϊόν ομορφιάς, θα ήταν μια μάσκα θρέψης και λάμψης, που συσφίγγει την επιδερμίδα.
Το σχέδιο της κεντρικής φωτογραφίας είναι ένα σχέδιο μιας ενδιαφέρουσας καλλιτέχνιδας. Θα τη βρεις στο instagram ως lia_quax και κάθε Σάββατο συνοδεύει ένα από τα πιο αλλιώς κι αλλιώτικα ποσταρίσματα εδώ.
εις το επανιδείν
