Αυτό είναι το ωραιότερο στολίδι

Είμαι στο πατρικό μου καθισμένη μπροστά από το τζάκι. Έχω βολευτεί σ’ ένα μικρό καρεκλάκι και χαζεύω τη φωτιά. Κανένα στολίδι δεν είναι τόσο λαμπερό, όσο η φλόγα που καίει μπροστά μου. Αφήνω το βλέμμα μου να χαθεί. Επιτρέπω στις σκέψεις μου να καούν. Δεν είναι και δύσκολο. Η φωτιά είναι δυνατή. Το μυαλό μου γυροφέρνει σε παιδικά χρόνια. Τότε που ο μπαμπάς μου ήταν εδώ, μ’ ένα φανελάκι και περίσσια αρχοντιά. Τότε που αυτός ο αγέρωχος τύπος έστηνε τα ωραιότερα Χριστουγεννιάτικα τραπέζια. Τώρα, όμως όλα είναι αλλιώς. Παρατηρώ τη φωτιά που καίει. Εστιάζω στα στολίδια που έχει τοποθετήσει ανεπιτήδευτα η μαμά μου τριγύρω. Οι σκέψεις μου σε σιωπή. Σιωπή στο σπίτι. Ο καπνός από το τζάκι έχει μια αυθάδικη οικειότητα. Οι αισθήσεις μου φλερτάρουν με τις αναμνήσεις. Οι αναμνήσεις τα βάζουν με τα συναισθήματα. Τα συναισθήματα αναμειγνύονται με το άρωμα από πίτα που ψήνεται μόλις. Σκορπάω λέξεις μπροστά μου. Ένα παζλ από μικρές στιγμές. Αγάπη. Θλίψη. Μοναξιά. Παρέα. Τρυφεράδα. Φόβος. Ελπίδα. Λέξεις που σημαίνουν κάτι. Όλες αυτές μαζί γίνονται σταυρόλεξο. Σαν αυτό που λύνει όλη μέρα η μαμά, που της λείπει ο μπαμπάς, που της λείπουν οι λέξεις, που ψάχνει τα στολίδια, που στολίζει το σπίτι για εμάς, που εμείς όμως χανόμαστε στα πολλά…

Το ωραιότερο στολίδι είναι αυτό που διατηρεί τις αναμνήσεις σου ζωντανές.

πι.ες: Αν -σήμερα- όλο αυτό ήταν προϊόν ομορφιάς, θα ήταν ενυδατικό σπρει προσώπου. Το χρησιμοποιείς σε μια στιγμή που η επιδερμίδα σου σε τραβάει και με μιας την τονώνεις.

Να τονώνεις τις αναμνήσεις σου.

Το σχέδιο της κεντρικής φωτογραφίας είναι ένα σχέδιο μιας ενδιαφέρουσας καλλιτέχνιδας. Θα τη βρεις στο instagram ως lia_quax και κάθε Σάββατο συνοδεύει ένα από τα πιο αλλιώς κι αλλιώτικα ποσταρίσματα εδώ.

εις το επανιδείν