Νέα διάθεση. Νέα εποχή. Νέα δεδομένα. Νέα ματιά. Το μεγαλύτερο ερώτημα είναι αν βλέπεις καθαρά, με τόσα που βλέπεις. Μπέρδεμα. Να ανοίξουν τα μάτια σου να δεις. Δες πίσω απ’ αυτά που σκάνε μπροστά σου. Αχ αυτό το οπτικό σου πεδίο. Γνωμικά κι άλλα παράξενα βρίσκονται μπροστά σου για να σε κάνουν να δεις κάτι, που μέχρι τώρα δεν έβλεπες.
Αν αλλάξεις τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα, τα πράγματα που βλέπεις θα αλλάξουν.
Τάδε Έφη… Γουέιν Ντάιερ, Αμερικανός συγγραφέας αυτοβοήθειας. Μεταξύ, άλλων, ο Γκαίτε είχε πει το εκπληκτικό: “Το πιο δύσκολο να δεις είναι αυτό που είναι μπροστά στα μάτια σου”. Ο Ρήγκαν είχε κάνει γνωστό το άλλο ωραίο: “Μη φοβάσαι να δεις αυτό που βλέπεις”. Ο Γουόρχωλ πάλι εκκεντρικά και κάπως αλλιώτικα δήλωνε: “Φοβάμαι πως όταν κοιτάς ένα πράγμα για αρκετή ώρα, χάνει όλο του το νόημα”.
Νέα ματιά θέλει το τώρα. Νέο παιχνίδι. Παίξε αλλιώς. Οι σχέσεις επαναπροσδιορίζονται για να δεις τι καλό μένει. Να δεις ότι όλα έρχονται μπροστά σου για κάποιο λόγο.
Το καλό και το κακό είναι μαζί σαν αταίριαστο ζευγάρι. Το καλό κάνει πάντα το κακό να εκδηλωθεί. Και το ξέρεις. Και πάντα το κακό επιτίθεται. Και κάθε φορά το καλό απορεί. Κακώς θα μου πεις. Και μετά ακολουθεί ένα delete στο κακό κι αυτό μ’ ένα παφ εξαφανίζεται. Στο καλό να πάει.
“Να΄χεις τα μάτια σου δεκατέσσερα” λένε οι παλιές. Κάτι θα ξέρουν.
To νου σου στο βλέμμα. Αυτό το βλέμμα το λαμπερό, το φρέσκο, το αυθάδικο, το τρυφερό, αλλά και δυναμικό. Αυτό που λέει τα πάντα χωρίς λέξη. Το ίδιο βλέμμα που χρειάζεται ειδική φροντίδα και περιποίηση.
Το νου σου όμορφε κόσμε να βλέπεις τα πάντα αλλιώς κι αλλιώτικα.
Το σχέδιο της κεντρικής φωτογραφίας είναι ένα σχέδιο μιας ενδιαφέρουσας καλλιτέχνιδας. Θα τη βρεις στο instagram ως lia_quax και κάθε Σάββατο συνοδεύει ένα από τα πιο αλλιώς κι αλλιώτικα ποσταρίσματα εδώ.
εις το επανιδείν
